Bazı adamlar vardır ki, sinesinde taşıdığı yüreği, kendinden daha büyüktür...
O, işte öyle bir adamdı...
O, bu şehrin "Reis Beyi" idi, ağabeyisi; daha da ötesi O, yoksulların ve garibanların babasıydı...
Gücün ve egemenlerin önünde eğilmedi, hak ve adalet peşinde oldu...
Mazlumlardan yana oldu, haksızlara karşı dik durdu...
Şehrin imarı noktasında belki önemli işlere imza atamadı ama öyle bir duruş sergiledi ki, şehirde her kim ki bir müşküle düşerse gideceği kapıydı.
Kocasından dayak yiyen bir kadın da O'nu arardı, oğlundan dert yanan bir baba da...
O, hakiki anlamda bir "şehremini" idi...
İri gövdesine ve sert mizacına rağmen öyle yufka yürekli bir adamdı ki, gücü yetseydi eğer, herkese aş ve iş olmak isterdi.
"Böyle davranmaya devam edersen seni partiden atarız" diyenlere karşı, "Beni bu halk seçti. Partiden atarsanız atın, benim adresim bellidir; o adres de, halkın sinesidir" diyerek, dönemin en güçlü adamlarına kafa tutan bir Dadaş'tı...
O, bu şehrin "Reis Bey"iydi...
Belki çok iyi kaldırım ve çok iyi parklar yapamadı ama öyle bir duruş sergiledi ki, O'nun döneminde kimin ne derdi ve şikayeti vardıysa gideceği adres belliydi:
"Reis Bey"
İnsanları sabırla dinlerdi... Kimseye karşı önyargısı, kavgası ve düşmanlığı yoktu.
İmkanı olsaydı eğer, en kara kışta bile bütün bir şehri yüreğindeki sevgiyle ısıtacaktı...
"Oğlum kız kaçırdı. Evimizde zaten doğru dürüst ekmek yokken şimdi bir de gelin geldi başımıza... Reis Bey, sen çare ol bize..." diyenlere, sırtını dönüp gitmedi hiç...
Herkesin derdine "derman" olamadı belki, ama herkesin problemini dinlerdi hep...
O, bu şehrin "Mehmet Ali abisi"idi, en önemlisi de o bu şehrin "Reis Bey"iydi ve en önemlisi de gelmiş geçmiş bir çok başkana nasip olmayan bir ünvana sahipti. O, hakiki anlamda bir "Reis Bey"di...
Herkes "başkan" olabilirdi, ama çok az insan "Reis Bey" olurdu.
İşte Mehmet Ali Ünal da, o çok az insandan biri oldu.
Başkan yerine "Reis Bey" oldu...
Dün, bir çok "iyi insanlar" gibi "Reis Bey"i de Hakk'a uğurladık...
Allah, O'na rahmeti ve mağfiretiyle muamele buyurur inşallah...
Ben, "ağabeyi" dediğim bir dostumu kaybettim. Bu şehir ise, dün hakiki anlamda bir değerini uğurladı...
"İyi insanlar iyi atlara binip gittiler" demişti şair...
Çok doğru...
Daha dün, o iyi insanlardan biri daha beyaz bir ata binip, bu dünyadan uçarak gitti...
"Buradaki misafirliğim yetti artık" dercesine...
O'ndan geriye kalan ise, bu şehrin tarihine kazınan "Reis Bey" oldu...
Güle güle Reis Bey, güle güle...
Mevla'm yar ve yardımcın olsun...
