Rivayetler muhtelif…
Kimi kaynaklar 37, kimi kaynaklar da 45 milyon kişinin silah sahibi olduğunu söylüyor.
Rakamın doğrusu nedir elbette bilemeyiz, ancak ülke geneline baktığımızda insanların cebinde çakmak taşır gibi bellerine silah taktıklarını görüyoruz.
İşte daha dün akşam Erzurum’da bir kişi tartıştığı adamı uzun namlulu silahla üstelik evinde öldürdü.
Her gün buna benzer onlarca cinayet işleniyor, medyaya ancak üçte biri intikal ediyor.
İnternetten silah alabiliyorsunuz ve o silah size gömlek almışsınız gibi kargo ile gelebiliyor.
Çeşit çeşit silah…
Makinelisi de var, tabancası da!
İstanbul Kağıthane’de polisimizi şehit eden alçaklar çatılardan makineli tüfekle ateş etmediler mi?
Silahkolik bir toplum olup çıktık!
Bir de silah taşımayı ya da silah sahibi olmaktan çok o silahı kullanmayı sever hale geldik!
Bir nevi tetik aşkı!
Adama kaşın üste kara var demeye gör, anında belinden silahını çekin tak tak saydırıyor!
Vahşi Batı’da bile silahlar bu kadar kolay ateşlenmiyordu.
Hani Almanya’ya işçi olarak giden bir Türk, arkadaşlık kurduğu Hans’a sordu ya:
“Hans bu Almanya’nın hale ne olacak?”
Kaderin garip cilvesine bakın ki şimdi Hans bize soruyor:
“Hasan, Türkiye’nin bu bireysel silahlanma sorunu ne olacak?”
Gidişat hiç mi hiç iyi değil.
Aklına, imanına ve yasalara aldırış etmeyip silahına güvenen bir toplum inşa olunuyor…
Sizce bundan daha vahim ne olabilir ki?
Komşusuyla tartışıyor, silahını çekip köpeği vuruyor.
Arkadaşıyla sözlü kavga ediyor, zerre tereddüt etmeden arkadaşının kafasına sıkıyor.
Niye bana yan baktın deyip, uzun namlusu tüfekle katliam yapıyor.
Ne acı; ama bir hakikat ki silah; hayatımızın artık sıklet merkezini oluşturuyor.
Seksen darbesinden sonra cunta yönetimi bir karar almıştı:
“Filan tarihe kadar ruhsatsız silahlarını teslim edenler hakkında yasal işlem yapılmayacak.”
Hukuken nedir ne değildir bilemem de, şimdi de bir kanun çıkarsa hükümet ve ruhsatsız silahları toplamaya çalışsa hiç fena olmaz hani…
Acaba dünyada bizden başka bir ülkede, şöyle bir haber var mıdır?
“Yorgun mermi yüzünden falanca hayatını kaybetti”
Üstelik hemen her gün…
Nasıl ki içki şişede durduğu gibi durmuyorsa, ülkemizde de silahlar asla belde kalmıyor.
Tiyatroda bir genel kabul vardır: Sahnede eğer bir silah varsa, o silah oyun bitmeden mutlaka ateşlenir.
Amerika da silah tezgahta limon gibi satılıyor at avrat silah demişler. Atasözü bu.
