Rahmetli Yaşar Sütbeyaz, üniversitenin kapılarını halka kapatmakla suçlanırdı, Ömer Çomaklı da üniversitenin kapılarını ardına kadar halka açmakla
Atatürk Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Ömer Çomaklı, üç buçuk yıl önce bu
göreve, YÖKün önerisi ve Cumhurbaşkanı Erdoğanın atamasıyla gelmişti.
Mühendis kökenli bir akademisyen, siyaseten geldiği mahalle ise, Milli Görüş
Rahmetli Yaşar Sütbeyaz, (görev yaptığı 28 Şubat ikliminin de sarsıcı etkisiyle)
askerlerle aşırı derecede içli dışlıydı.
Bilimsel çalışmalara önem verdiği kadar, kültürel ve sosyal faaliyetleri de
çalışmalarının sıklet merkezine koyardı.
Hoş üniversitenin kapılarını halka filan kapatmamıştı: ama üniversitenin de yol
geçen hanı olmadığını göstermek adına, giriş çıkışlara güvenlik kapıları yerleştirdi,
baba parasıyla aldığı lüks ciple kampuste üniversiteli kız peşinde koşan
züppelere tahdit getirdi.
Tabii ki bu kadarı, Yaşar hocanın despot, yasakçı ve 28 Şubatçı
olmasına yetmiş de artmıştı bile
Neyse
O günler artık çok geride kaldı, Yaşar hoca da hayatta değil ki kendini savunsun
Gelelim günümüze
Ne yazık ki artık lağım çukuruna dönen sosyal medyanın mahut kalemşörleri,
şimdi de dillerine Ömer hocayı dolamış durumdalar:
-Üniversitenin kapılarını niye ardına kadar halka açtın?
-Sivil toplum örgütlerine neden bu kadar önem veriyorsun?
-Üniversitenin görevi midir, şehir adına proje hazırlamak, kalkınma stratejisi belirlemek?
Fazlası var, eksiği yok
Peki, bu eleştiriler haklı mı, yani yerli yerinde yapılan eleştiriler mi?
Üniversitenin genel işleyişine dair eleştirilerimi saklı tutmak kaydıyla bu
husustaki samimi kanaatim şudur:
Rektör Ömer Çomaklı ve ekibi, halka şirin görünelim, sivil toplum temsilcilerini
allayıp pullayalım, bu vesileyle yarın vekil oluruz, bakan oluruz, genel müdür oluruz
ya da büyükelçi oluruz gibi bir saikle hareket etmiyorlar.
Bendeniz bu ekibi yakından tanıyor ve yine yakından takip ediyorum.
Son derece halisane duygularla şehre bir değer katma, şehrin çıta yükseltmesinde
kendilerinin de çorbada bir tutam tuzlarının olmasını istiyorlar, o kadar
Onlarca akademisyen, asli işlerinin yanı sıra tamamen öz veride bulunarak,
şehir halkından aldıkları talep ve beklenti doğrultusunda şehrin kalkınmasına
yardımcı olabilecek projeler geliştiriyor.
Geçen hafta sonu yine bir araya gelmiştik.
Erzurumda adı bilinen bilinmeyen onlarca sivil toplum kuruluşu, kendi talepleri
sonucu üniversitenin süzgeçten geçirdikten sonra hazırladığı proje tasarısını
görüştü, tartıştı ve bilgilendirildi.
Kültürden sanata, ekonomiden tarıma, sanayiden orta ölçekli üretime, sağlıktan
turizme, spordan festivallere, insan ve sermaye göçünden düzensiz göçmen
sorununa, kaplıcadan ARGE çalışmalarına, yeni nesil eğitim sisteminden,
dünyanın dört bir yanında çığır açan uzay bilimine, gençlerin sosyal ve kültürel faaliyetlerinden şehir halkının huzur ve sağlıklı hayat sürmesine yardımcı olacak projelere kadar, onlarca bilimsel çalışma takdim edildi
Bu çalışmaların hiç biri de öyle yalnızca başlıktan ibaret filan değildi,
Atilla hoca ve yer yer Ömer hoca her bir başlığın altını doldurdu, neden niçin
sonuç ilişkisini anlattı.
Yani çalışılmış, üzerine kafa yorulmuş ve bilimsel kriterlere ve ülke gerçeklerine
uygun projeler
Elbette ki tüm bu projeler ve bunun dışındaki başka çalışmaların kuvveden
fiile geçmesi için siyasi iradenin başka bir ifadeyle hükümetin irade serdetmesi
gerekmektedir.
Zaten o toplantıda da başka zeminde de kimse kalkıp da Atatürk Üniversitesi
tek başına Erzurumu uçuracak türünden akla ziyan bir ifade kullanmadı,
kullanmıyor da
Üniversite, şehrin altyapısına, sahip olduğu doğal zenginliklerine, coğrafi konumuna, iklim şartlarına ve stratejik yahut da jeopolitik önemine göre, projeler
hazırlar, ARGE çalışmaları yapar, kaynakları sıralar potansiyeli sunar ve
sonuçta ortaya şehre dair bir envanter çıkarır
Bunu uygulayıp uygulamak ya da hangilerini öncelikli hale getirmek hükümetlerin işidir.
Ömer Çomaklı, akademisyen yahut da rektör şapkalarının yanı sıra halktan biri
olarak halkın giyindiği esvapları kullanan bir yönetici
Yani sırça saraya çekilip,
kardeşim bana ne şehrin kalkınmasından, ben
dersimi anlatır çıkarım demediği gibi,
madem aynı geminin içindeyiz,
madem ki bu kurumda bu kadar hoca, bu denli bilgi birikimi ve artarak çoğalan tecrübe var, o halde bunu şehre kanalize edelim ve hep birlikte bu gemiyi daha güvenli ve daha zinde sularda yüzdürelim diyor.
Başarır, başaramaz bilem
Ama bu uğurda muazzam bir çaba harcadığı aşikar
Hiçbir şey yapamasa bile üniversiteyi halkın bir kurumu haline getirmesi dahi başlı
başına bir değerdir.
