Erzurumspor yönetimi dikkate alır almaz bilemem; paşa keyifleri bilir… lakin ben Ömer Düzgün’ uyarma ihtiyacı duyuyorum…
Erzurumspor, rahmetli Sezai Karakoç’un şu dizelerini şiar etmiş kendisine:
“Öldükçe çoğalıyoruz.”
Diyorlar ki “… biz her yenildiğimiz maçtan sonra yeniden kendi küllerinden doğan Anka Kuşuyuz.”
Keşke öyle olsaydı…
Fakat herkesin gördüğü gibi biz de görüyoruz ki Erzurumspor her yenildiği maçtan sonra adeta sabun köpüğü gibi eriyor ve tüm hedeflerinin arkasına düşüyor.
Yönetim kendini kandırmada istikrarlı ve kararlı:
“Süper Lig’e çıkacağız.”
Bu cümle bizi de ziyadesiyle sevindiriyor, heyecanlandırıyor.
Ama nasıl?
İşte bu sorunun cevabı yok.
Takımın yeni hocası, sezonun kalan sekiz maçına adamış ütün umudunu…
Anlaşılan yönetim de aynı istikamette…
Bundan sonraki sekiz maçın sekizini de alacağız ve üst lige çıkma mücadelemizi neticelendireceğiz.
Niyete karşı hayal orantısız bir hedef…
Yönetimdeki tüm arkadaşların samimiyetinden zerre kuşkum yok.
Hele hele de Ömer Düzgün’den…
Ama aynı şeyi, futbolcu ve teknik kadro için ne yazık ki söyleyemiyorum.
Ya paralarını alamadıkları için layıkıyla görevlerini yapmıyorlar ya da paralarını da aldıkları halde seleyi suya vermişler.
Haydi, Trabzonspor’un Rize’ye mağlup olmasını anladık da…
Mavi beyazlı ekip söyler misin, sen kimin hatırı için niye önüne gelene yeniliyorsun?
Biliyorum bunun futbol çerçevesinde bir cevabı yok zaten…
Ben de sana futbol adına cevap ver, demiyorum ki…
Dolaysıyla diyorum ki, her yıl bu trajik komedya durup durup tekrarlanacağına en iyisi mi gelin biz bu futbol denilen rezalete bir son verelim.
Ne kimsenin payandası olalım, ne de kimsenin asansörü…
“Biz bu işi beceremedik” deyip, şerefli biçimde bırakalım…
Çünkü asansör hep yukarı çıkmıyor.
Aşağı indiğinde birileri sizin üzerinizde olur.
