Üzerinde en çok konuştuğumuz konu.
Hatta tartışıp müzakere ettiğimiz.
İnsan niçin okur?
Mutlu olmak. Zevk almak.
Bilmediğini öğrenmek.
Düşünme yeteneğini geliştirmek için.
Mutlu olup zevk almak için okumak, müzik dinler gibi insana zevk verir.
Bir sanat tutkusudur.
Dışarıda yağmur yağıyor. Sizde kitabın başında sayfaları göz ve beyin süzgecinden geçiriyorsanız mutlusunuz.
Mutlu olmak için okuyanların sayısı azaldı,
Yeni yetişen genç nesil.
Yerini videolara, akıllı telefonlarla face yapmaya ve müzik dinlemeye bıraktı.
Ama o güzelim kitaplar raflarda kalsa da, insanlara verdiği o mucize zevk unutulmayacak.
Bilmediğini öğrenmek için okumak.
En can sıkıcısı işte bu, beni lise yıllarına götürdü.
Öğrenme merakı.
Hipotenüs, oklit, paskal vs aklıma geldikçe o yıllarda canım sıkılıyordu.
Diplomayı aldığımız gün, birçok arkadaşım kitaplarını ve notlarını yırttı ve yaktılar.
Öç alırcasına.
O yıllarda tepki normaldi. Çocuğa öğrenme ve okuma merak zevkini vermeden, baskıyla ders çalışmaya ittiler. Kitaplardan soğuttular. Bu sebeple birçok arkadaşım okulu yarıda bıraktı.
Ayrıca?
Çocuğa o merakı verecek bir aile ortamı ve kendini sevdirecek enerji dolu öğretmene ihtiyaç vardı.
Allah rahmet etsin ortaokulda Refsan Yazıcı öğretmenimi hiç unutmam. O bana konulara egemen olmayı, öğrenmeyi ve özgür iradeyle okuma zevkini öğretti.
Düşünmek için okumak ayrı ve çok anlamlı bir eğitimdir.
Düşünce insanın yaşantısında derin ve anlamlı iz bırakır.
Gördüğünü tekrar etmenin ötesinde doğayla, toplumu koşullandırmadan arınmış olarak düşünerek okumak.
Temel kültür ve bilgiye dayalı belirli bir düzey ister.
Sonuçta kitaplar insanlığa armağan edilen en büyük mucize.
Yeter ki onları okuyalım, okutalım,
Rafları değil beyinlerimizi süsleyelim.
