Bu yönüyle de; Bu tür toplumlarda ki rejimlerin adının cumhuriyet, demokratik cumhuriyet, çoğulculuk olmasının halk adına hiçbir anlamı yoktur. Bu söylemler o ülkede ki Saltanatın nutuk söylemlerinden ibarettir.
Böylesi bir ikilemin tam ortasında duran bir konjonktür de, bir gazete yapmak fabrika yapmaktan daha elzem bir girişimdir. Palandöken'i bu yönüyle tebrik ediyorum. Ve beni de bu çetin yolculukta Gemilerine mürettebat olarak kabul ettikleri için teşekkür ediyorum. Temennim bugün Doğuda başlayan bu yolculuğum bütün dünyaya, barış, kardeşlik ve özgürlük taşır.
İnsanın hayal ettiği ülke her zaman üzerinde yaşadığı ülkeden daha büyüktür. Yani insanın asıl ülkesi aslında bütün Dünya, hatta bütün evrendir. Biz bu ülkeyi bütün Dünyaya kapamaya değil, açmaya çalışmalıyız. Bunu da bütün Dünyayı düşman belleyerek değil bütün Dünyaya dost olarak yapabilmeliyiz. Bu düşüncem ne kadar kabul görür bilmiyorum fakat köşemin adının "Realite" olması hasebiyle gerçekleşmesini istediğim gerçeğim budur benim. Zira "dost bulunmaz, dost olunur."...madem hayallerimde yaşattığım ülke üzerinde yaşadığım ülkeden büyük. Madem Dünya Türkiye'nin içinde değil Türkiye Dünyanın içindedir. O zaman Ülkem kadar Dünyanın da huzurunu düşünmek ilkem olmalıdır. Bunun yolu da tüm ideolojilerden soyutlanmış insanı yaşatmaktan geçer.
Ben yazılarımı güncel ile güncelin sentezinden çıkardığım yeni fikirlerle şekillendirmeye çalışıyorum. Dünün de bugünün de Doğrularını alıp yanlışlarını atıyorum. Zira durmadan gelişen insanın kopamadığı geçmişinde devamlı yaşaması mümkün değildir. Yani insan; Geçmişte hızla koştuğu hatalarından, hızla kaçabildiği ölçüde mutlu ve başarılıdır. Bir örnek verecek olursak; Geçmişte insanlar durmadan savaşırlar ve savaşarak aldıkları toprakları, savaşarak kaybederlerdi. Her iki durumda da birileri kahraman olurdu. Oysa binlerce masum için kazanırken de kaybederken de ölüm acıydı...
Bir toplumun aydını halkının içini ve ufkunu savaş çığırtkanlığı ile karartmamalıdır. Dünyada ki bütün savaşlar artık fikirlerle olmalıdır. Ne kimsenin canı yanmalı ne de kimsenin kanı akmalıdır.
İşte bu yönüyle aslında;
Savaşları başlatanlar değil, Savaşları bitirenlerdir asıl Kahramanlar.
Bütün Kalem arkadaşlarım ve okurlarıma Sevgi ve saygılarımı sunuyorum;
TÜM EVRENE PALANDÖKEN'DEN MERHABA...
