Yüce Allah (c.c.), kibri yasaklamıştır, kibir çok büyük bir günahtır.
Firavun, Nemrut, Ebu Cehil, Ebu Leheb ve daha niceleri kibre kapılıp helak olarak gitmiştir.
Kibre kapılan bir insan hem bu dünyasını hem ahiretini yok etmiştir.
Kimseyi hor görme, kimseyle alay etme, ben oldum, sen olmadın deme! Benim imanım tam, sen noksansın, ben hakikiyim, sen hakiki değilsin.
Sadece Allâh'ın bileceği şeyler hakkında hüküm vermek ne büyük cüret!
Bu konuda Mevlânâ ne güzel söyler:
“Bırak saraylarda mermer olmayı
Toprak ol, bağrında güller yetişsin. “
Toprak bize tevazuuyu gösteren en büyük nimettir. O toprak ki bizi hem sarar, bize hem derman olur, bizi örter.
Birçok insanı helak eden kibir, şeytanın en büyük silahıdır, zaten şeytan da Allah’ın huzurundan bu nedenle kovularak kötülüğe ermiştir.
Sadi Şirazi’nin Bostan adlı eserinde kibirle ilgili verdiği öğütler ne kadar anlamlıdır:
“Dünyada mağrur olan, din yoluna giremez; kendini gören, Yüce Allah’ı göremez. Yücelik istiyorsan -alçakların yaptığı gibi- insanlara hakaret gözüyle bakma. Akıllı insan yüceliğin, şanla şöhretin kibirle ortaya çıkmayacağım iyi bilir.
Halkın sana iyi huylu demesinden daha büyük bir şeref olamaz. Dengin olan biri, sana karşı kibirli davrandığında, sen onu akıl gözüyle büyük göreceksin, öyle mi! İşte sen de, başkalarına karşı onun gibi davranacak olursan o kişinin düştüğü zillete düşersin.
Büyük bir makama kavuştuğunda senden düşük insanlarla alay etme.
Çünkü felek şaşırtıcıdır. Nice makam sahipleriyle düşkünlerin yer değiştirdikleri sıkça görülmüştür. Tut ki sen gerçekten kusursuz birisin. Benim gibi kusurlu birini hor görmenin alemi ne!
Kimileri, Kabe kapısının halkasına yapışırken; kimileri de, meyhane kapısında zil zurna sarhoş olur. Eğer Yüce Allah o sarhoşa hidayet eder ya da makam sahibini huzurundan kovarsa, buna kim engel olabilir! Ne o makam sahibi kendi ameline güvenebilir, ne de bu sarhoşa tövbe kapısı kapanır. “
