“İnsanlar sevilmek için yaratıldılar, eşyalar ise kullanılmak için. Dünyadaki kaosun nedeni eşyaların sevilmeleri ve insanların kullanılmalarıdır.” diyor büyük düşünürümüz Cemil Meriç.
Gerçekten günümüz dünyasında bu söz ne kadar yerli yerinde bir söz.
Eşyaya verilen değer, insana verilmiyor, eşyaya verilen para, insan eğitimi için harcanmıyor, önemsiz görülüyor.
Bir milleti kurtaran eşya, araç, gereç değildir, eğitimli insan topluluğudur.
Peki neden eşyaya bu kadar değer verip insanı sevmeyen bir dünyadayız?
Gücü elinde tutan para merkezleri, zengin lobiler, dünyayı parasıyla karıştıran ve insan hayatını bir zerre kadar umursamayan zihniyetler, ürettiğini satmak ve pazarlamak için yaldızlı sözlerle, sözüm ona rezil moda anlayışlarıyla bunu insanlara olmazsa olmaz mecburiyeti ile aldırtıyor.
Bu mutlaka olmalı, evimde bu eşya olmadan olmaz, şundan da alalım, diyerek tamamen eşyayı hayatın merkezine aldık ve değerlerimizden uzaklaştık. Herkes birbiriyle bir şatafat, kıymetli ve pahalı eşya yarışına girdi.
Çok pahalı bir eşyayı hayatımızın merkezine alarak yıllarca çalışıp borcunu ödesek de o esnada geçen çağların bizleri ne kadar yorduğunu, ömrümüzün eridiğini unuttuk.
Eşyaya ve maddeye verilen değer artık öyle bir hal aldı ki evlenecek insanlar afaki şeylerle uğraşmaya başladı. Olmayacak istekler, tamamen desinlere yapılan bazı gereksiz ve anormal tüketimler, ne inancımıza ne de kültürümüze uymayacak tuhaf tuhaf hareketler ve karmakarışık süreçler.
Eşyam çok kıymetli ama yıllarca bitmeyecek borcu var, eşyam çok değerli ama yaşlandım.
Sonra geriye dönüp baktığında ak düşmüş saçlar ve geriye boş boş sana bakan lüks eşyalar!
İnsana kıymet vermek, insanı hayatın merkezine alıp aslında herkese “yaradılanı hoş görürüz, Yaradan’dan ötürü” gözü ile bakabilmek. Biz galiba bu değerlerden çok uzaklaştık.
Bir gün eşyaya değerin olmadığı, bu değerin insana verildiği bir dünyaya uyanmak ne güzel olur!
Eşyaya değer verilip insana değer verilmediği takdirde kimse mutlu olmayacaktır, eşyanın insana kattığı mutluluk, insanın insana kattığı mutluluk yanında ne olabilir ki!
O zaman unutmayalım,
Eşyayı insan kadar sevmeyelim.
İnsanı insan olduğu için sevelim, insana değer verelim.
Birbirimizi önemseyelim.
Hayat geldi, geçiyor, bu gökkubbe altında birbirimize en az eşyaya verdiğimiz değer kadar değer verelim!..
