Nasıl güzeldir, kimden gelirse gelsin dünyaya. Çünkü o doğduğunda insandır. Hiç bozulmadan günümüze kadar gelen tek varlıktır insan olarak çocuk.
Yumuk yumuk elleri, kararsız bakan gözleri, teninin rengi, kokusu,dokusu insanın içine huzur verir, her yerde her zaman her renk de çocuk olgusu. Ona bakınca merhameti hatırlar insan, sevgiyi, baharı, doğayı hatırlar, insan olduğunu hatırlar.
Ve sonra huzur vererek büyür etrafına, kendi huzuru ise bozulur her geçen gün, her geçen ay, her geçen sene. O çok sevdikleri alır onun huzurunu farkında olmadan. "Onun mutluluğu için "iddiasıyla yaptıkları çok şey ve öğrettikleri bilgiler aslında O huzurun temsilcisinin bütün huzurunu kaçırır.
Hayatı kavramaya başlayınca safi insan olan çocuk,bocalamaya başlar. Önce Anne Babasınca ona bir din aşılanır, insanlığından bir parçası gider. Sonra bir ırk aşılanır bir parçası daha gider. O artık mensubu olduğu din ve ırkın haricindeki insanların karşısındadır. Yani hiç yoktan düşman sahibidir. Sonra kendi korku ve kaygı mahzenlerine sokar onu anne baba. Sonra okula gider, öğretmen ona bütün dünyanın ortak dili olan bilimi öğretir sonra sadece yaşadığı toplumun düşüncesi olan bir milli idealizm öğretir yani öyle bir ikileme sokar ki çocuk aileden alığı travmanın ikincisini yaşamaya başlar. O bu seferde ölü kahramanların fedaisi olur. Atalarının nasıl bölük bölük öldüğünü, öldürdüğünü, milliyeti örfü adeti ,öyle bir aşılar ki kanı kaynar,tüyleri dikenlenir,ölesi gelir çocuğun . Sonra büyümesini tamamlar gelişmesini bir türlü tamamlayamaz. Askere gider savunma adı altında öldürmenin tekniklerini öğrenir. Döner ticari acımasızlığı öğrenir. Aşkı hiç öğrenemez bu süreçte. Çünkü O artık güvensizdir,gider en büyük parçası insanlığının.Aşkı evlilik olarak algılar ve bu algıda hep alıcı,davranır vefayı,Sevginin verdikçe çoğaldığını öğrenemez. Yani insanın dünyaya gelmesinde ki tek gayesi olan aşk,ona günah olarak öğretilmiştir. Yani mutluluğu hiç tatmayacak olmanın hüznünü huzur gibi algılar ve hayatı bunalım üzerine kurgulanır. Öğütlenen her doğru yanlıştır aslında. Bütün dünya O'nun yurdu iken o sınırları ne zaman çizildiği belli olmayan bir açık hava maphusuna tıkanır adı vatan olan. Saygı öğrenir ahlak öğrenir.Her öğrendiği şeyden kendinden bir şey vermek zorundadır. Emek verir, kavga verir,can verir,gönül verir fakat hiç bir şey alamaz veya verdiğinin çok azını alır. An gelir Tanrı'nın ona verdikleriyle yetinir. Kültür denilen tuzağa en yakınları tarafından düşürülmüştür çünkü.
Oysa ona Doğada ki yaşamın aslı gibi davranılmış olunsa ; bir ağaç gibi, dibi sulansa, toprağı havalandırılsa ve doğaya teslim edilse kendi mukavemetini kazanacak,kendi meyvelerini olgunlaştıracak, yapraklarını yeşertip döküp tekrar yeşertecek ve verdiği meyvenin tadı dünyada hiçbir meyvenin tadına benzemeyecek olacaktı.
İnsan yapmak çocuk yapmak gibi değil. Bu bir doğa kanunu. Bir çocuk yapmak için bir kadın bir erkek yeterliyken, insan yapmak için bütün dünya uğraşsa da yeterli olamıyor bazen. Çünkü o artık ayrımcı, bencil, güvensiz, korku ve kaygı zırhıyla donatılmıştır.
Sonra doğada ki diğer canlılar onun ihtirasları nedeniyle azalırken o çoğalır. Ve doğanın ahı çıkar kendisinden aslında. Diğer canlılardan çaldığı topraklar için birbirini öldürmeye başlar, insanlığını çocukken kaybedenler. Adına savaş dedikleri, kahramanlık dedikleri. kendi tuzaklarıyla kaygılı yaşar dururlar. Kin ve nefretin titreyen gölgesinde.
Çok sonra, insan kırıntıları kalan göğüslerinde bir bunaltı,bir sızı her şeyi yanlış yaptığını hatırlatır ona. Herkes çocukluğunu özler aslında, insanlığını özler. "Eskiden böylemiydi" dediği kendi bilinçaltıdır insanın, birikimlerinde ki bozulmanın farkına varmasıdır. yoksa eskiden savaş daha çoktu, açlık daha çok, şiddet, töre, batıl daha çoktu. Kendisi temizdi daha insandı,çünkü çocuktu, özlem insana yani,çocukluğa,temizliğe olan özlemdir. Yitirilmiş cevhere özlem.
İnsan Yapmalı insan. Kürt,Türk,Rus,İngiliz,Alman,Yunan,Ermeni gibi birbirinin düşmanı değil. İnsan yapmalı İnsan Müslüman,Yahudi,Hıristiyan,Budist,Hindu gibi birbirinin cehennemi değil.
İnsan yapmalı insan ; Dini sevgi,ırkı İnsan olan.
