Kalbimin orta yerinde kor,
Dilimin ucunda söylenmesi zor kelimeler var.
İnançlarımla uzlaşmak, aklımla ve imanımla ölebilmek için yalvarıyorum.
Benim bekaya erişmek adına sahte koşuşturmalarım yanında,
Başkalarının fani arzuları için gösterdikleri inanılmaz çabaya hayretle bakıyorum.
Sizin taptıklarınız benim ayaklarımın altındadır diyen gönüllere imrenip,
Dünya adına her şeye tapınanları yüceltiyorum.
Kalbimin orta yerinde çirkinlik,
Yüzümde her duruma göre maskeler var.
Kendimi tanıyamayacağımı biliyorum,
Ve aynaya bakmaya korkuyorum,
Kendi sesimden rahatsız oluyorum konuşurken.
Yüzümde sahtelik, dilimde ve sesimde hainlik var.
Kalbimin orta yerinde yalan,
Dilimin ucunda dürüstlük var,
Yalanlar üzerine kurulmuş hayatım,
Ama etrafıma dürüstlük ve ahlak saçıyorum,
Hakkım olmadığını bile bile,
Elde edemediklerime isyan ediyorum,
Nefsim günahlarıma aldırmıyor,
Ama vicdanım susmuş hissediyorum,
Kalbimin orta yerinde nefret,
Dilimin ucunda sevgi sözcükleri var.
Başkalaşım geçiriyorum ülkemle ve insanlarımla beraber,
Korkuyorum içimizden çıkacak canavara yem olmaktan,
Korkuyorum dünya menfaatleri karşılığında sattığımız değerlerimizin,
Gün gelip bizlerden hesap sormasından.
Kalbimin orta yerinde savaş,
Dilimin ucunda barış sözcükleri var,
Görmüyoruz kendi gökyüzümüzü kararttığımızı,
Aydınlıklarımızı yok pahasına kaybettiğimizi,
Kendimizi kelepçeleyip sonra da özgürlük naraları attığımızı,
Görmüyoruz dünyada ne kadar cahil ve sefil olduğumuzu.
Kalbimin orta yerinde Firavun,
Dilimin ucunda Musa var.
Zulmü ve zalimleri alkışlayarak gösteriyorum yüreksizliğimi,
Sırf bana karşı diye boğazlamak arzusundayken bütün insanlığı,
Etrafıma barış, hoşgörü ve özgürlük naraları atıyorum.
Kalbimin orta yerinde Yezit,
Dilimin ucunda Ali, Ömer, Ebubekir var.
Unutmuşum adaletin, insanlığın ve şerefin güzelliğini,
Unutmuşum ne kadar muhtaç ve ne kadar aciz olduğumu,
Elimle yaptığım makamlara ve sahiplerine tapınıp,
Görmüyorum inançsızlığımla insan olmaktan bile çıktığımı,
Kalbimin orta yerinde kin,
Dilimin ucunda hoşgörü sözcükleri var.
Affetmiyorum hatalarını insanların,
Kendi yanlışlarımı ise asla görmüyorum.
Söylüyor geziyorum kendi şarkılarımı,
Başkalarının hıçkırıklarını duymuyor, önemsemiyorum.
Kalbimin orta yerinde kıskançlık,
Dilimin ucunda methiyeler var.
Her zaman uzaklarda gezerim güzelliklerden,
Ama makam, para, ün olunca ortada,
İlk ben olurum oralarda.
İstemem benden başkasının bir şeyler başarmasını,
Ama varsa da en önce ben biat ederim bu başarıya.
Kalbimin orta yerinde korkaklık,
Dilimin ucunda cesaret ve hamaset var.
Korkarım kaybetmekten dünyalıklarımı,
Riyakârca söylerim hep hoşa gidecek sözleri,
Yalanlarımla aldatırım insanları,
Allah nasıl olsa affeder, ama insanlar zalimdir derim,
Ben böyle geldim, böyle giderim.
NOT: Bu yazı tam 6 yıl önce yayınlanmıştı. Bugünlerde hala değişen hiçbir şey olmadığını gördüğüm için seçim öncesi başka yazı yazmamak üzere bu yazımı tekrar sizlerin değerlendirmenize sunuyorum.
