Erzurum'un kurtuluşu, bağımsız Türk devletine giden yolun açıldığı gün...Atılan tarihsel adımın ilk kilometre taşı...İstiklâl Marşı, Millì Mücâdele'nin en umutsuz anında, zaferi müjdeleyen, karamsarlığı öteleyen ve umut telkin eden, en muhteşem destanımız ve var oluş hikâyemiz...
Bu tarihi her iki uğurlu ve kutlu günümüzde, sözün özü "Türkülerle Anadolu" şiirinden bir bölüm...
Ezurum dağları kar ile boran,
Erzurum yolları bir ağıt bir duman.
Ölümü anımsatan ezgilerimiz,
Yoksul haraba köylerimiz,
Uğruna en çok öldüğümüz toprak yani,
Sevinçlere bu kez o çorak yani,
Umranına en az sahip çıktığımız,
Demiryollarını Arabistan'a uzattığımız,
Bin serüveni gören Erzurum,
Şehitlere şehit veren Erzurum,
Ay Temmuz'du,
Halk uykusuzdu,
Halk korkusuzdu,
dudaklarında ne mene bir tuzdu...
Su var dediler,
Kop'tan Dumlu'dan akar dediler.
yürüdük....
Gördük...
Çoğaldık....
Biz yürüdükçe işe yarardık!
Gördükçe en iyi iş yapardık!
Çoğaldıkça ordular kurardık!
Altta yer,
Üstte gök tanık.
İstanbul'da "yok" diyorlardı,
Biz Erzurum'da vardık.
Erzurum çarşı pazar,
İçinde Mustafa Kemal gezer.
Elinde kalem, belinde kılıç,
Dertlere derman yazar.
O kara kalpaklılar
O şanlı bayraklılar
Ses sese vermiştik artık.
Sese ses veren çıkmıştı artık.
Ordu mu yok? Kuracaktık,
Tüfek. mi top mu yok? Bulacaktık...
Milletimiz direniyordu, milletimiz...
Ne etseler kurtaracaktık.
Kurtulacaktı memleketimiz...
Erzurumlular,
bir hançer barında sıçrar gibi.
Silkinip ülkümüzde kaynaştılar.
Açık teller çektik, kapalı haberler saldık.
Ulu yalvaçlar misâli ulu Çalap'la anlaştık.
Oturup okul sıralarına,
Ulusal alın yazımızı yazdık.
